Tanie podróżowanie: Kenia

Przydrożne hoteliki marki „cztery pale i dach z falistej blachy” kosztują pięć dolarów. Łóżek i wody brak. Cennik tylko zaś dla swoich. Kenijskie kontrasty zawsze mnie zdumiewały. Luksus i nędza. Światy sąsiadujące, między którymi jest niewidzialna i nieprzekraczalna granica. Nie naruszają jej nawet sami Kenijczycy. Przybysze w tym świecie mają swoje od wieków ustalone miejsce.

Kenia to kraina luksusowych safari. Polował tu Theodore Roosevelt i książę Walii, a Tom Cruise z Nicole Kidman spędzali miesiąc miodowy. Znane i arystokratyczne nazwiska można wymieniać w nieskończoność. Luksus ma swoją cenę, ale okazuje się, że nie zawsze musi być drogi.

Zadziwił mnie kiedyś Uhuru Kenyatta, najmłodszy syn pierwszego prezydenta niepodległej Kenii Jomo Kenyattay. Rozmawiałam z nim o tym, czy zakaz polowań dobrze czy źle przysłużył się Kenii. Kenyata był wówczas ministrem turystyki i tłumaczył mi, że nic lepszego nie mogło przydarzyć się jego krajowi, bo „luksusowe safari, z którego mogła skorzystać garstka bogatych wybrańców, zastąpiły tańsze turystyczne wyprawy, dostępne dla wielu, i dzięki temu świat może dowiedzieć się o pięknie Kenii”.

Przejrzałam katalogi biur podróży. Wówczas nie było jeszcze tanich czarterowych wycieczek do tego kraju, tylko „objazdówki”. Kosztowały majątek. Policzyłam wyprawę „po kosztach” i wyszło mi, ze same ceny biletów lotniczych i wstępów do parków narodowych nadal przyprawiają o zawrót głowy. No i jeszcze odległości. Kursują tam matatu, czyli busiki, ale najatrakcyjniejsze miejsca są poza ich zasięgiem, bo to rodzaj komunikacji publicznej. A w Kenii najważniejsze jest safari. Spotkanie oko w oko z Wielka Piątką: słoniem, lwem, bawołem nosorożcem i lampartem. Kenia to także wybrzeże – przypływy i odpływy oceanu, oraz wielki rów tektoniczny, wulkany i niezwykłe jeziora. To wreszcie ludzie – dziesiątki plemion, obyczajów, mentalności. Safri, czyli podróżowanie, zwłaszcza bezpieczne, swoja cenę mieć musi. Na szczęście są sposoby na to, by nie była ona zbyt wygórowana.

6 Sposobów na tanią Kenię

1. Czas to pieniądz

Co najmniej kilku tygodni trzeba, by poznać wszystkie atrakcje kraju. Każdy region to skarbnica zaskakujących kultur i cudów natury. Samych parków narodowych i rezerwatów przyrody istnieje ponad 50. Niezwykle ważne jest wiec zsynchronizowanie czasu, którym dysponujemy, z trasa, jaką chcemy pokonać. Ekstrawagancje typu wakacje nad oceanem plus dwudniowe samolotowe safari w Masai Mara znakomicie pustosza kieszeń. Z kurortów nieopodal Mombasy zdecydowanie bliżej jest do Tsavo. W efekcie będziemy mogli spędzić więcej czasu na safari, a wtedy rosną szanse na spotkania afrykańskich zwierząt. Zawsze na dobre wychodziło mi (a także mojemu budżetowi) smakowanie jednego regionu, a nie skakanie ruchem konika szachowego po całym kraju.

2. Oszczędność, ale rozsądna

Niech się nikomu nie wydaje, że wyprawa do parku narodowego na własna rękę obniży koszty. Gdy zsumuje się opłaty za wynajęcie samochodu, za noclegi (bez zniżki, bo ta przysługuje biurom podróży) i doda błądzenie po bezdrożach (gratis), okaże się, że to ekstremalny pomysł. Nie warto tez dać się zwieść naganiaczom, którzy w Nairobi co chwila zaczepiają turystów, oferując bajecznie tanie safari. Najczęściej kończy się to tak, że z miejsca noclegu do parku narodowego jedzie się przez pół dnia rozklekotana, przepełniona ciężarówką. Najsensowniej wybrać kenijskie biuro podróży oferujące pakiet safari – przejazd, noclegi i wyżywienie. Dzień safari (dwukrotne wyjazdy w busz, trzy posiłki dziennie plus nocleg na terenie parku narodowego) to wydatek ok. 80 dol. od osoby. Taki pakiet można zarezerwować przez internet, a płatności dokonać na miejscu. Informacje o licencjonowanych biurach są dostępne na www.magicalkenya.com lub www.tourism.go.ke. Ceny są zdecydowanie niższe niż u pośredników, czyli np. w polskich biurach podróży. Bezpieczeństwo mamy gwarantowane – zgodnie z kenijskim prawem kierowcy safaryjni są także przewodnikami.

3. Obozowe luksusy

No to śpimy pod namiotami – taka zapowiedz zazwyczaj budzi lekka grozę i niedowierzanie. Jak to, a robaki, a dzikie zwierzaki? To już lepiej dopłacić do jakiegoś domku. Otóż sprawy przedstawiają się dokładnie odwrotnie. Namioty – w eleganckim dizajnie, z łazienkami – to towar luksusowy. W Finch Hattons, najdroższym obozowisku w Kenii, są one bajecznie drogie – bagatela 645 dol. za namiot dwuosobowy za noc. Jeśli korzystamy z usług biura podróży, warto wyraźnie określić standard, jakiego się spodziewamy. Zdecydowanie tańsze są lodge i kempingi – przy czym tylko na nielicznych kempingach możemy rozbić własny namiot, zazwyczaj czekają tam już wcześniej przygotowane. Na koniec jeszcze hotele. Pamiętam ten w Kisumu – mieście, do którego turyści zaglądają rzadko, Kenijczycy zaś robią interesy. Nie przypominał tych luksusowych, safaryjnych. Prosty prysznic i gumowe klapki „na wyposażeniu” w cenie 20 dol. za noc. Skromnie, ale to wystarczy. Tania baza noclegowa: www.kenyatourismboard.org.

4. Nerwy na wodzy

Napiwki są w Kenii integralną częścią wydatków i trzeba je uwzględnić w swoim budżecie. Kierowcy, kelnerzy, bagażowi i tak dalej – to oczywiste, że powinni napiwek otrzymać. Drobne przysługi typu „pokażę ci, jak dojść do tej czy innej ulicy” albo „pokażę ci rafę koralowa” wynikać mogą z porywu serca, ale bardzo często za taką grzecznościową przysługę delikwent zada później pieniędzy. Podobnie jak za, na przykład, podpisanie się pod petycja mającą ratować szkołę. Zasada, żeby zapytać, ile to kosztuje przed, a nie po fakcie, uratowała w Kenii niejedna kieszeń! Podobnie rzecz się ma z wizytami w plemiennych wioskach. Tu nigdy dość pieniędzy. Przybysza oblegają umorusane dzieciaki z nieśmiertelnym „dollar please”. Tam jednak większą wartość od pieniędzy mają: zeszyty, długopisy, środki czystości czy ubrania.

5. Ceny bardzo umowne

Targowanie się to w Kenii osobna dziedzina sztuki. Praktykuje się je niemal w każdym miejscu, bo ceny są więcej niż umowne. Jedynym sposobem na nieprzepłacanie jest poznanie supermarketowych cen, które są stałe. Od takiego sklepu, np. Zanzibar w Nairobi z wyrobami rzemieślniczymi czy spożywczego Uchumi, zaczynam kenijskie zakupy. Na turystycznych trasach rzadko jest to możliwe. Zdarzyło mi się kupić piękną drewniana figurkę za 10 dol. (stargowałam z 35 dol.), a w sklepiku hotelowym taka sama kosztowała 5 dol. W takich „zabawach” specjalizują się przydrożne courio shopy. Pokusie, by do nich zajrzeć, trudno się oprzeć, bo znajdują się tam czyste toalety w europejskim stylu (bezpłatne). Tyle że droga do nich wiedzie przez sklep...

6. Pora na kolej

Przejazd pociągiem z Nairobi do Mombasy to najciekawszy, a zarazem najtańszy sposób podróży. Jednocześnie dobrze pokazuje, jak działają odmienne kenijskie światy. Bilet 1 klasy kosztuje 60 dol. W cenie kolacja i śniadanie w dwuosobowym przedziale sypialnym, ze stewardem ścielącym łóżko do snu. Ekonomiczna 2 klasa to wydatek 45 dol. (taka nasza kuszetka, cztery łóżka w przedziale). Przejazd w 3 klasie 6 dol. – najczęściej na stojąco.

1 z 1

Tanie podróżowanie: Kenia

Fot. EK Pictures; Tanie podróżowanie: Kenia