10/2008

Młody mężczyzna starannie nakłada żółty podkład, rysuje czarne obwódki wokół oczu i ust, kontrastujące z białymi zębami i białkami oczu. Pionowa biała linia biegnąca przez środek twarzy podkreśla jej symetrię (asymetryczne znaczy brzydkie) i wydłuża nos – bo ładny nos to nos długi i wąski. Twarz też musi być pociągła, a najprostszym sposobem na optyczne jej wydłużenie jest wygolenie włosów na czole. Włosy nad uszami utrefione naturalnymi olejkami dają osobliwy efekt skrzyżowania fryzur hiphopowca z Brooklynu i ortodoksyjnego chasyda. Z turbanu ze strusim piórem zwisają muszelki, kawałki skóry, monety i rozliczne amulety. Mile widziane, bo świadczące o kreatywności, są innowacje – błyszczący zamek błyskawiczny wymontowany ze starej walizki czy tarcza od zegarka Casio.Panowie z nigerskiego plemienia Wodaabe szykują się do najważniejszego święta: dorocznego konkursu piękności Gerewol (czyli „wybieranie najlepszego”). Odbywa się on jesienią, pod koniec pory deszczowej, mniej więcej w tym samym czasie, co wybory Miss World. To festiwal swatów, podczas którego kobiety dobierają sobie partnerów wyłącznie na podstawie tego, co da się zobaczyć gołym okiem (czasem nieśmiało przysłoniętym jedną dłonią). Powierzchowność, fizyczne piękno jest dla nomadów Wodaabe z rodziny Fulani najwyższą wartością, która określa człowieka i decyduje o jego istnieniu. W ich języku fulfulde słowa „być” i „być pięknym” są niezwykle sobie bliskie – jeśli ktoś lub coś